Brasserie Abshoven – smullend tot bezinning komen in Munstergeleen

“Tja, als je hier niet tot bezinning komt, waar dan wel?” Zo grapte ik over mijn eerste bezoek aan Brasserie Abshoven in Munstergeleen, toen ik er een stop maakte tijdens mijn wandeling over Camini 2 (een van de elf mini-camino’s in Zuid-Limburg). Gevestigd in een oude kloosterkerk ademt het een sfeer die ik node mis in nieuwe etablissementen. De cappuccino met Limburge kersenvlaai en slagroom deden de rest.

Als ik me bij binnenkomst nauwelijks kan inhouden om “ah” en “oh” te roepen, is het al duidelijk. Dit is een fantastische plek. De tafeltjes staan ruim opgesteld onder het hoge gotische plafond van de kloosterkerk, de muren laten deels blote rode bakstenen zien. Er hangt immense doeken moderne kunst aan de muur, maar de graffiti-achtige muurschilderingen van Maria springen echt in het oog. De lampen zijn beige kruisen van doek. De bar aan de zijkant zou je als een modern altaar kunnen beschouwen. Hip maar niet cliché met een duidelijke verwijzing naar de historie van het pand. Zo zie ik remakes van religieus erfgoed graag.

Een vleugje geschiedenis
Natuurlijk word je nieuwsgierig naar de geschiedenis van dit pand als je hier even vertoeft. Ooit zal de kerk deel hebben uitgemaakt van het Rijke Roomse leven in deze contreien, maar, zo lees ik op de website van Brasserie Abshoven, het kwam dertig jaar geleden leeg te staan. Toen daar tien jaar later een allesverwoestende brand overheen kwam, was Abshoven helemaal een trieste hoop verval. Totdat een lokale ondernemer het pand kocht, liet restaureren en vanaf 2014 verhuurde aan de uitbaters van Brasserie Abshoven: broer en zus Bram en Tessa Vos.

Herenboerderij
Natuurlijk reikt de geschiedenis van Abshoven verder. Het logo op de wapperende vlag buiten laat een biddende zuster zien, maar Abshoven was heel vroeger een herenboerderij, niks religieus aan. In 1253 kwam het in bezit van de abdij van Val Dieu en werd in de eeuwen daarna steeds verder uitgebouwd. Abt Du Bois liet in 1715 de grote schuur en het herenhuis bouwen. Een stuk voorgevel van het herenhuis staat nog overeind. Daaraan hangt nu de wapensteen van toen, zichtbaar vanaf het heerlijke terras achter de kerk. De Engelse tuin werd pas rond 1825 aangelegd en is inmiddels weer toegankelijk.

Pas in 1901 werd Abshoven een klooster toen de uit Frankrijk afkomstige Zusters Dienaressen van het Hart van Jezus het kochten. Zij lieten in 1909 de neogotische kloosterkerk bouwen waarin nu de brasserie zit. Het gebouw is dus helemaal niet zo oud. Tot de missies van de zusters behoorden de opvang van weeskinderen en het opvoeden van jongeren. In 1921 opende Huize Abshoven en in 1966 kwam de interne Xaverius-school. Abshoven breidde almaar uit en er konden steeds meer kinderen worden opgevangen. Uiteindelijk werd Abshoven een stichting waaruit de zusters zich langzaamaan terugtrokken. De invloed van leken werd groter.

Later werden kinderen door verandering van tijd en beleid opgevangen in gezinssituaties. In 1986 vertrokken de laatste drie zusters uit Abshoven. Het klooster stond daarna jarenlang leeg. Na de grote verwoestende brand van 1995 werd het vervallen klooster grotendeels afgebroken. De restanten van de kerk bleven als gemeentelijk monument overeind en in 2011 begon de verplichte restauratie van de kerk, het aangelegen zusterhuis, de middeleeuwse kelder en de Engelse tuin. De kerk werd een brasserie, het zusterhuis het kantoor van een ander bedrijf.

Heilige Boek vol eten
Van al die geschiedenis krijg je wel trek dus tijd voor het menu, al heet dat hier het Heilige Boek. Heel spectaculair is het aanbod niet, wel gewoon lekker, en gelukkig staan er ook wat lokale gerechtjes op. Limburgs zuurvlees bijvoorbeeld en vlaaien. Ik zwichtte voor een exemplaar van de laatste, bij de koffie. Nu ik wat meer van de geschiedenis van Abshoven wist, snapte ik waarom er een Val Dieu-salade met Val Dieu-kaas op de kaart staat. Verdere spijsnamen met religieuze connotaties zijn beperkt. Het blijft bij Holy Monkey-ijscoupe (natuurlijk met banaan), heilig water (met siroop, dus limonade) en schijnheilig water (cocktails). Leuk leken me het Hemelse ontbijt (een buffet, elke eerste zondag van de maand) en het Kloosterdiner (een driegangendiner waarbij je aanschuift en ouderwets bij elkaar opschept) dat voor 2022 in de planning staat. Als je zoals ik aan de wandel bent, kun je hier niet zo heel veel mee, maar het is goed om in gedachten te houden voor een volgend zalig verblijf in Limburg.

Wandelstop
Niet onbelangrijk te vermelden dat Brasserie Abshoven een stop is op de wandelroute camini 2. Wat camini’s precies zijn? Camini’s vormen een reeks van elf Zuid-Limburgse bezinningspaden, die deels over het eeuwenoude pelgrimspad Camino de Santiago lopen, maar verder losse en vrij korte luswandelingen zijn. Elke camini heeft een thema en online kun je bijpassende inspirerende teksten en mindful oefeningen vinden, mooi bedacht door Visit Zuid-Limburg, mocht je daaraan behoefte hebben. Camini 2 is de zogeheten zintuigenroute. Dat leek me een uitstekend excuus om een bosbessenvlaai bij Abshoven te proeven. De Brasserie is trouwens ook de stempelplaats voor camini 2 en dus moest ik er sowieso wel heen.

Op de stempel bleek het hoofd van Pater Karel Houben (een gewone Limburgse jongen die het tussen 1821-1893 tot wonderdoener schopte) te staan, omdat camini 2 langs zijn geboortehuis een endje verderop loopt. Die pater was ik ook al tegengekomen op de menukaart (het Heilige Boek) van Brasserie Abshoven. Daarop staat zoiets als een tosti Pater Karel, met tomaat, mozarella, pesto en rode ui. Een smakelijke Italiaanse knipoog naar zijn heiligverklaring door Rome in 2007, vermoed ik. Hoe dan ook hebben ze in het zuiden geen enkele moeite met het combineren van commercie en devotie. Dat mag ik wel.

Info: www.brasserieabshoven.nl en Camini’s in Zuid-Limburg